Przejdź do głównej zawartości

WAWRZYN live


Skoro wiosna, to i Wawrzyn! (czyli Literacka Nagroda Warmii i Mazur). Nominowane, jak zawsze, najlepsze książki związane z regionem. A nowościowo fantastyczna (na prawdę) inicjatywa promująca, zarówno sam konkurs, jak i co równie pozytywne, czytelnictwo.
Przez tydzień, popołudniami, w olsztyńskich kawiarniach możemy się spotkać z nominowanymi do Wawrzyna tekstami w interpretacji studentów Studium Aktorskiego.
Byłam, wysłuchałam przy kawie i zachwycona jestem. Zatem, kto może, do piątku włącznie, spotykamy się przy kawie i książce :)

plan pełny spotkań znajdziemy tutaj (klik)

agata
Labels:

Komentarze

  1. Anonimowysobota, 20 czerwca 2015 05:52:00 CEST

    Szkoda, że nie zauważono (nie nominowano) żadnej z książek pani Krakowskiej. W 2014 wydała aż dwie bardzo interesujące ksiażki. Mam je w swojej bibliotece, a także zbiór wierszy z 2011. To bardzo dobra pisarka i szkoda, że nie zauważona. Pozdrawiam autora bloga Andrzej z Olsztyna

    OdpowiedzUsuń
  2. region&regionwtorek, 23 czerwca 2015 14:22:00 CEST

    Niestety, nam też nie jest znana twórczość pani Krakowskiej. Czy możemy prosić o kilka słów o tej autorce i jej książkach. Jeśli jest naszą, regionalną pisarką, dopilnujemy, żeby jej publikacje trafiły do biblioteki.

    OdpowiedzUsuń
  3. region&regionwtorek, 23 czerwca 2015 14:27:00 CEST

    A może chodzi o Panią Bożenę Kraczkowską? Jeśli tak, to jej książki (i piosenki!) dobrze znamy, lubimy i promujemy.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Gwara warmińska. Elementarz i komentarz

 I. Lewandowska, E. Cyfus,  Elementarz gwary warmińskiej. Rodzina, dom i zagroda ,   LGD "Południowa Warmia", Barczewo 2012, 62 s. (z CD) Język, którym posługiwali się autochtoni na Warmii (warm. hizyge - tutejsi), w 2012 roku doczekał się swojego elementarza. Wano wejta. Łuradowoła by sia moja óma, Warnijko w Nagladach łurodzona, co by ino ziedziała, że je tero ksiónżka o tym, jak godoć po naszamu*.   Óma móziła po naszamu** , po polsku i po niemiecku. Jej sześcioro dzieci pamięta warmińską gwarę, w której się wychowywało.   Tym większe było zainteresowanie mojej Mamy, najmłodszej córki Babci, publikacją I. Lewandowskiej i E. Cyfusa. Książka chibko przywołała wiele wspomnień, jak to łu noju było*** .  Wyrażając ogromne uznanie  dla pracy I. Lewandowskiej i E. Cyfusa, podajemy w poniższym komentarzu różnice między wykładnią w "Elementarzu...", a językiem mówionym z okolic Gietrzwałdu. Nie ma ich wiele, ale skoro się pojawiły, wydają się wa
1 komentarz
Czytaj dalej»

Faworki czy chrust?

Zapytano mnie ostatnio czy na Warmii jadano faworki czy chrust. Sądząc z zachowanych opisów etnograficznych częściej spotykaną nazwą są faworki. Samo słowo ma ciekawą etymologię. W języku angielskim favor oznacza łaskę, przychylność (co z kolei nasuwa skojarzenia z zabieganiem w okresie zapustnym na Warmii o pomyślność w przyszłorocznych plonach). W języku francuskim faveur ma dodatkowe znaczenie – odnosi się do wąskiej wstążki. Chrust do słowo polskie i odnosi się do suchych gałązek albo gęstych zarośli. Wyraźnie tłumaczy to istotę słodkich chruścików. Ponieważ jednak badań językoznawczych na ten temat na Warmii nikt nie zrobił, kwestia faworki czy chruściki pozostanie jak na razie nierozstrzygnięta. Tymczasem jedno jest pewne - słodkie, smażone wyroby w kształcie zawiniętego ciasta, podobnie jak pączki, tradycyjnie robiono w czasie ostatków i kojarzą się nam dzisiaj z Tłustym Czwartkiem. W mojej rodzinie (trzecie pokolenie na Warmii) nazywaliśmy je po prostu chruścikami, choć robio
Prześlij komentarz
Czytaj dalej»

Kurpiowsko-mazurskie fafernuchy

W kilku książkach o tradycjach kulinarnych Warmii i Mazur znalazłam informacje o fafernuchach – niemożliwie twardych ciastkach w charakterystycznym kształcie kopytek, będących świetnym dodatkiem do… wódki. Kurpiowsko-mazurskie łakocie Jednym tchem wymienia się je z innymi daniami o dziwnych nazwach jak dzyndzałki, farszynki czy karmuszka. Nie świadczy to jednak o tym, że owe fafernuchy wyszły z kuchni dawnych Warmiaków albo Mazurów. Jak się przekonałam, nadal współczesnym mieszkańcom naszego województwa pozostają dość obce. Słusznie natomiast łączy się je z Kurpiami i ich dziedzictwem kulinarnym. Ciekawie na ich temat pisze autor bloga Weganon. Warto jednak tylko zastanowić się czy faktycznie ciacha przywędrowały z Mazur na Mazowsze, czy może odwrotnie. Biorąc pod uwagę skąd pochodzą sami Mazurzy, kierunek przenikania się kultur może być zaskakujący i nieoczywisty.  Pieprzowe ciasteczka Sama nazwa tych „pogryzajek” pochodząca z niemieckiego „pfefferkuchen” może też mie
Prześlij komentarz
Czytaj dalej»