Gwara warmińska. Elementarz i komentarz

 I. Lewandowska, E. Cyfus,  Elementarz gwary warmińskiej. Rodzina, dom i zagroda,   LGD "Południowa Warmia", Barczewo 2012, 62 s. (z CD)

Język, którym posługiwali się autochtoni na Warmii (warm. hizyge - tutejsi), w 2012 roku doczekał się swojego elementarza. Wano wejta. Łuradowoła by sia moja óma, Warnijko w Nagladach łurodzona, co by ino ziedziała, że je tero ksiónżka o tym, jak godoć po naszamu*.
 

Óma móziła po naszamu**, po polsku i po niemiecku. Jej sześcioro dzieci pamięta warmińską gwarę, w której się wychowywało.  

Tym większe było zainteresowanie mojej Mamy, najmłodszej córki Babci, publikacją I. Lewandowskiej i E. Cyfusa. Książka chibko przywołała wiele wspomnień, jak to łu noju było***. 

Wyrażając ogromne uznanie  dla pracy I. Lewandowskiej i E. Cyfusa, podajemy w poniższym komentarzu różnice między wykładnią w "Elementarzu...", a językiem mówionym z okolic Gietrzwałdu. Nie ma ich wiele, ale skoro się pojawiły, wydają się warte odnotowania. Wszistko je fejn, tlo trocha po naszamu było jinaczyj****.

Jest w „Elementarzu”:	Łu noju było:
łobora (s. 27)	łobejście
tretka (s. 33)	stołek (mały, duży – nie rozróżniano)
hoker (s. 43)	stołek
łórnotle (s. 47, czyli spinki do włosów)	szpangi

Zachęcamy do lektury "Elementarza...".  

Barbara w kooperacji z Mamą Marią

-------------------------

*Ucieszyłaby się moja Babcia, Warmiaczka urodzona w Nagladach, gdyby tylko wiedziała, że teraz jest książka o warmińskiej gwarze.

**Babcia mówiła po warmińsku (...).

***  (...) szybko, (...) u nas było.

****[...]wszystko jest dobrze, tylko trochę [parę słów] po warmińsku było [mówionych] inaczej.