Jej wysokość marchewka

Jako się rzekło, dzisiaj „Coś smakowitego” z rodzimej marchewki. Przepisu na marchewkowe ciasto naturalnie sama nie wymyśliłam, ale za to osobiście wyhodowałam warzywa. Na całkiem prostą recepturę trafiłam w albumie o niezwykle poetyckim tytule "W koronie Mazurskiego Morza - smaki krajobrazu". Tam też wyczytałam, że placek z marchwi przywędrował na Mazury aż z Belgii przez Niemcy w latach 30-tych XX wieku. I nic dziwnego, że ludzie dzielili się przepisem. Ciasto jest łatwe, niedrogie i (nie licząc 4 łyżek cukru) całkiem zdrowe. Ma przy tym konsystencję, która świetnie się sprawdzi nie tylko w większych foremkach, ale też w zupełnie małych. Już widzę oczami wyobraźni na paterze koronę z żółciutkich muffinek z pysznym kremem cytrynowym. Ach!
Ale do rzeczy. Potrzebujemy:

0,25 kg marchwi

3 jajka

10 dkg mąki pszennej

15 dkg mąki krupczatki

0,18 dkg cukru

5 łyżek oleju

proszek do pieczenia

1 cytrynę

sól

Krok 1. Zaczynamy od starcia marchewek na małych oczkach (ja ścieram jak na placki ziemniaczane).

Krok 2. Jajka rozdzielamy na żółtka i białka. Do białek dodajemy szczyptę soli i połowę cukru. Ubijamy na sztywną pianę.

Krok 3. Żółtka trzeba utrzeć z resztą cukru na „puchaty” kogel-mogel. Dodać do nich stopniowo olej. Potem jeszcze 5 łyżek gorącej wody.

Krok 4. Skórkę z cytryny (dobrze wyszorowanej) należy zetrzeć na tarce. Jeśli marchewka nie była zbyt soczysta można dodać łyżkę lub dwie soku z cytryny. Smak ciasta będzie jeszcze lepszy.

Krok 5. Obie mąki mieszamy ze sobą i z proszkiem do pieczenia. Ja dałam tylko czubatą łyżkę (chociaż w przepisie jest całe opakowanie).

Krok 6. Teraz czas na łączenie wszystkiego ze sobą. Do żółtek z olejem dodaję marchewkę, skórkę i sok z cytryny – mieszam. Wsypuję połączone mąki z proszkiem – mieszam. Dodaję ubite białko – bardzo delikatnie łączę.

Krok 7. Gotowe ciasto należy przełożyć do formy posmarowanej olejem (tradycyjną blaszkę warto posypać dodatkowo mąką krupczatką). W przepisie podane jest, aby piec w 175 stopniach przez 35 minut. W moim piekarniku potrzebna była aż cała godzina.

Mazurką nie jestem, ale tak jak i w mazurskim domu, w moim też nic nie może się marnować. Ponieważ mam jeszcze spory zapas zeszłorocznych pietruszek (ładnie przezimowały w piasku) postanowiłam w ramach eksperymentu połączyć je z marchewkami. Smaku ciasta nie zmieniło to wcale, jednak poczucie gospodarności jest tak samo przyjemne, jak jedzenia ciasta. 

Anita